I need your smile.

Rozdział 88

* z perspektywy Harry'ego*

Drzwi od mieszkania powoli otworzyły się i poraziło mnie oszałamiające światło. Naprzeciw mnie stanął zdezorientowany Niall. Rozejrzał się dookoła siebie i westchnął ciężko.

N- Harry, co się stało?

H- Nic.- pociągnąłem łyka szkockiej.

N- Widzę stary, ja widzę. 

H- Dobra, nie interesuj się. Nie twoja sprawa.

N- Mieszkamy razem, więc także moja.

H- W takim razie najwidoczniej nie powinniśmy.- wstałem, sięgnąłem po kurtkę i wyszedłem. Zbiegłem po schodach i wsiadłem do auta.

N- Jesteś pijany, wracaj!- dobiegły mnie krzyki z góry. Zignorowałem je i pojechałem przed siebie.

* z perspektywy Colina*

Siedzieliśmy przy stoliku, a po oknach delikatnie spływały krople deszczu. Alex z zamyśleniem patrzała w oddal. Złapałem ją za dłonie, zwróciła się w moją stronę.

C- Wszystko w porządku?

A- Tak- westchnęła.

C- Coś jeszcze do niego czujesz.

A- Byliśmy, jesteśmy i zawsze będziemy tylko przyjaciółmi.

C- Jak uważasz. Tylko dlaczego odkąd go zobaczyłaś- zatrzymałem się- z resztą nie ważne.

A- Colin, możemy pójść do Ciebie?

C- Jasne, raczej nikogo nie ma.

A- Poczekam na zewnątrz.

Wstałem i poprosiłem aby nasze zamówienie zrealizowano na wynos. Po dziesięciu minutach wychodząc podszedłem do całej przemokniętej Alex. Ściągnąłem swoją bluzę i i okryłem jej nagie ramiona. Przygarnąłem ją do siebie ramieniem i poszliśmy. Przez cały czas płakała, ale nic nie mówiłem. Tylko pogorszyłbym sytuację.

Przebrawszy się usiadłem na łóżku i zajadałem się azjatycką potrawą podgrzaną w mikrofali. Zegarek na moim biurku niespokojnie tykał jakby miał zaraz eksplodować. 

C- Może chcesz w coś pograć, albo pooglądać telewizję?- nie wytrzymałem tej ciszy. 

Alex tylko pokiwała głową. Westchnąłem ciężko i odłożyłem talerz na szafkę obok. Dziewczyna zrzuciła z siebie mokre ubrania i położyła się obok mnie.

A- Chodźmy spać.- wtuliła się we mnie, a ja pocałowałem ją w czoło.

* z perspektywy Mattiego*

Poczekać do jutra czy pójść dzisiaj? Myśli walały się w mojej głowie. Otarłem czoło i wymierzyłem kolejną serię silnych ciosów w worek treningowy. Na zegarze wybiła dwudziesta pierwsza. Zdjąłem rękawice i poszedłem pod prysznic.

Po piętnastu minutach stałem już pod drzwiami Charlie. Zapukałem lekko aby nie narobić zbyt wielkiego hałasu. Klamka drgnęła.

Ch- Hej.

M- Cześć, mogę wejść?

Ch- Jasne.

Wszedłem do środka zostawiając buty i torbę przy wejściu. Usiedliśmy w salonie,

M- Alex nie ma?

Ch- Nie wróciła jeszcze.- owinęła się kocem i pociągnęła łyk z kubka.- Chcesz coś pić, jeść?

M- Nie, przyszedłem porozmawiać.

Ch- No to słucham.

M- Powiem wprost. Pójdziesz ze mną na bal?

Ch- Matty...

M- Nie, nie Matty. Po prostu daj mi odpowiedź. Tak czy nie, to łatwe.

Ch- Nie, to nie jest takie proste jak się wydaje.

M- Charlie, spróbujmy. Jeśli uznamy, że nie bawimy się dobrze w swoim towarzystwie to po prostu rozejdziemy się. Daj nam szansę.- wstałem i chciałem już wyjść, ale poczułem jej dłoń na swoim ramieniu.

Ch- Wiesz co, masz rację. Przyjdź po mnie o piątej.