I need your smile.

Rozdział 72

* z perspektywy Harry'ego *

Leżeliśmy wspólnie z Alex na łóżku. Moja marynarka leżała na podłodze. Rozpięta koszula z powiewającym na szyi krawatem trzymały się jeszcze na swoim miejscu. Pociągnąłem do końca przez słomkę ostatni łyk coli z kubka i położyłem go na szafkę obok.

A- Co chcesz robić ?

H- Nie wiem, nie mam żadnych propozycji. A ty ?

A- Mam jedną.

Dziewczyna złapała mnie za krawat przyciągając do siebie. Szeptałem do jej ucha.

H- Jakie masz zamiary ?

A- Przekonasz się.

Nachyliłem się nad nią kładąc ręce na jej talii. Ona swoje owinęła wokół mojej szyi. Nasze sylwetki przyległy do siebie.

A- No, pocałuj mnie !

Położyłem rękę na jej policzek zbliżając się powoli do ust. Podążając w jednym rytmie i mierzwiąc swoje włosy odczuwaliśmy wspólną przyjemność.

A- Chcesz przejść dalej ?

H- C0 masz na myśli ?

A- Nie udawaj takiego grzecznego, że nie wiesz.

Zacząłem śmiać się pod nosem. Ta propozycja w pełni mi odpowiadała. W jednym momencie koszula poleciała na podłogę. Gdy miałem zabrać się za resztę czułem szarpanie za ramię. Szamotałem się lecz nadal odczuwałem te dziwne uczucie.

A- Harry, coś jest nie tak ?

A- Harry.

A- Harry...

Nagle ocknąłem się. Stał nade mną Louis, Alex spała.

L- Oh Alex, co masz na myśli ?

H- Zamknij się.

L- Haha musisz bywać ostrożniejszy.

H- Co dokładnie słyszałeś ?

L- Małe co nieco ?

Nienawidzę gdy mówię przez sen, a zdarza mnie się to bardzo ciężko. Zacząłem zastanawiać się co by było gdyby to ona mnie budziła, a nie Tomlinson.

H- To zostaje między nami.

L- Chyba śnisz.

H- Nie, obudziłeś mnie.

L- Haha te doznanie bardzo się mi teraz przyda.

H- O czym ty mówisz ?

L- Zbiórka u was w pokoju- teraz.

Wstałem z łóżka poprawiając koszule. Spojrzałem na śpiącą Alex, wyglądała tak uroczo. Poprawiłem jej kołdrę, pocałowałem w czoło i poszedłem.

W pokoju czekała na mnie cała czwórka.

Z- Proszę wstać, sąd idzie.

H- Haha o czym ty gadasz ?

L- Cii, najwyższy Liam idzie !

Li- Witam, proszę usiąść. Czy stawili się wszyscy świadkowie oraz oskarżeni ?

Z- Tak.

Li- W takim razie można zaczynać.

H- Wiesz o co chodzi ?- zwróciłem się w stronę blondasa lecz ten tylko pokręcił głową.

Z- Mój klient Louis Tomlinson pozywa tych dwóch mężczyzn- Harry'ego Styles'a oraz Niall'a Horan'a o ukrywanie swoich uczuć w stosunku do panienek Alex Devlin oraz Charlie Belly. Nie tylko to niszczy nich, ale również całe społeczeństwo dookoła.

N- Hahaha dobry żart.

H- Chłopaki, chyba trochę przesadzacie.

L- Nie Harry, nie. Tak dłużej nie można. To was niszczy. Przecież to wszystko widać, ja nie wiem jak one jeszcze się tego nie domyśliły.

Li- W pełni zgadzamy się z Louisem. Powinnyście im powiedzieć co do nich czujecie.

H- Nie, nie mogę. Nie rozumiecie tego ?

Li- Co ja mówię. Jestem sędziom- masz się mnie słuchać. MASZ IŚĆ DO ALEX I BASTA !

N- Hahaha.

Z- A ty z czego się śmiejesz ? Charlie czeka !

Horan nachylił się do mnie.

N- Idioci, co nie ?

H- Właśnie pomyślałem o tym samym.

L- Głusi nie jesteśmy.

H- No dobra chłopaki dajcie spokój.

Z- A co było ze mną i Perrie, Louisem i Eleanor, Liamem i Danielle ? Każdy naciskał, a teraz nadeszła pora na was.

H- Dogadajmy się jakoś.

Li- Ktoś ma dla nich jakieś propozycje ugody ?

Z- Niech zadecydują ich mamy. 

N- Moja mama myśli, że ja i Charlie już jesteśmy ze sobą.

L- Tym bardziej powinieneś to zrobić !

Li- A ty Hazz ?

H- Moja jej nie zna.

Li- Okay, no to mamy werdykt. Alex poznaje mamę Stylesa po czym podejmujemy decyzję, a Niall musi wszystko wyznać.

N- TO NIE FAIR !

Li- Życie jest nie fair, nic na to nie poradzisz.

H- Mogę już iść ?

Z- Myślę, że tak. Tak.

Wyszedłem z pokoju idąc prosto przez korytarz. Po chwili jednak zdałem sobie sprawę z tego co robię i wróciłem się do pokoju.

L- Rozmyśliłeś się ?

H- Nie. To mój pokój, wy musicie iść.

Z- Mówiłem, spięty jakiś się zrobił.

L- Dokładnie, jedna rozprawa i już człowiek się wykańcza.

Li- Panowie, na nas czas.

Zostałem sam z Niallem. Leżeliśmy na łóżku patrząc się w sufit.

H- Porąbana jakaś ta cała sytuacja.

N- Wiem, ale wiesz o czym teraz myślę. Myślę o tym, że gdybyśmy te pół toku temu nie zostawili samochodu w warsztacie to zapewne zamiast udać się do Nando's pojechalibyśmy do okienka Mc Donald's. Ja nie rzucił bym frytkami, nie poznalibyśmy dziewczyn. Wszystko byłoby inaczej, nie mielibyśmy problemów...

H- To była najwspanialsza rzecz jaka mi się kiedykolwiek przydarzyła, nie żałuję tego.

N- No co ty stary, ja też nie. Tylko mówię, że jedna rzecz ciągnie ze sobą dalej konsekwencje.

H- No wiem o czym mówisz. Ale częściowo zgadzam się z tym co mówili chłopacy. Powinniśmy podjąć jakieś kroki, działania.

N- Łatwiej powiedzieć, trudniej zrobić. 

H- Racja przyjacielu, racja...

N- W ogóle według mnie jest jeszcze za wcześnie.

H- Według Ciebie tak, ale co jeśli Matty w tym czasie wkroczy w akcję ?

N- Proszę, weź mi nawet o nim nie mów.

H- Jak chcesz, ja idę spać. Muszę wszystko sobie poukładać w głowie.

* z perspektywy Charlie *

Od południa chodziłam z dziewczynami na mieście, a wieczorem wszyscy razem wybraliśmy się na wspólną kolację. Jedynie tylko Harry z Alex zostali w domu. Wydawało mi się być to trochę podejrzane ale byłam w sumie zadowolona bo wiedziałam, że ona na pewno cieszy się z tego powodu. Bo zjedzonym posiłku wróciliśmy do hotelu. Zamiast każdy pójść do swojego pokoju dziewczyny siedziały w jednym, a chłopaki udali się do drugiego. Eleanor pociągnęła mnie z serdecznym uśmiechem do nich na pogawędkę. W sumie nie miałam żadnych planów, a Alex nie odbierała telefonu więc się zgodziłam. Głównie siedziałam cicho odpowiadając tylko na zadane pytania. Nie wiedziałam jakie pytania poruszać, a które nie. Gdy zrobiło się już późno udałam się do siebie. Widziałam tylko siedzącą osobę oglądającą telewizję i jedzącą popcorn.

Ch- Alex, to ty ?

A- Nie, to nie ja.

Ch- Dlaczego nie odbierałaś ?

A- Spałam.

Ch- Cały czas ?

A- Wcześniej byłam w KFC.

Ch- Beze mnie ?

A- Wy poszliście na jakąś kolację.

Ch- Świnia z Ciebie.

A- Też Cię kocham.

Ch- Dobra, suń się. Jestem zmęczona i potrzebuję snu.

Ubrałam szybko piżamę i wskoczyłam pod kołdrę.

Ch- Nakruszyłaś tu !

A- To nie ja, to Harry.

Ch- Pocieszenie.

A- Dobra idź spać.

Ch- Ty też byś mogła.

A- Ja już spałam zbyt długo, ale za to tobie przyda się odpoczynek.

Ch- Dobra, pogadamy jutro. I właśnie- masz iść z nami. Nie zostawisz mnie !

A- Zobaczymy. Spanie ma wiele swoich korzyści.

Ch- Jakie ?

A- Na przykład wieczory z Harrym ?

Ch- Nie ma tak dobrze, a teraz gaś telewizor bo rano trzeba wstać.

A- Tak mamo.

Odwróciłam się na drugą stronę i położyłam na poduszce pod nosem cicho śmiejąc. Gdy w pokoju zapadła cisza, która nie jest dla nas tak bardzo dobrze znana oddałam się moim nocnym fantazjom...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kurde, wiem ,że nie najlepszy wyszedł ( z resztą jak zawsze ale ciuul) ale mam nadzieję, że nie jest aż tak zły. Ehh...