I need your smile.

Rozdział 71

* z perspektywy Charlie *

Cały lot siedziałam rozmawiając z Danielle, Niallem i Liamem. Czasem do rozmowy włączali się również Eleanor z Louisem. Alex usiadła gdzieś z tył odizolowana od wszystkich. Chciałam do niej pójść ale loczek powiedział, abym dała jej na razie spokój i sam sprawdzi czy wszystko jest okay. Gdy wylądowaliśmy w słonecznym LA pierwsze co udaliśmy się do hotelu. 

H- Mamy wynajęte 5 pokoi. Louis, Liam i Zayn będą spali z dziewczynami. Ja i Niall mieliśmy mieć sami ale...

A- Dobra, to my sobie znajdziemy gdzieś indziej miejsce.

H- Nie, nie to miałem na myśli. Ja wraz z Horanem weźmiemy jeden ,a wy drugi, okay ?

Ch- Nie wiem, jak chcecie.

N- A jak wy chcecie ?

A- Nam to obojętne, jak wam pasuje to nam też.

H- Dobra, czyli wszystko jasne. Idźcie odpocząć czy coś. My niestety za pół godziny mamy wywiad.

Otworzyłam drzwi na których się opierałam. Duże jasne pomieszczenie w rzucającym się w oczy dwuosobowym łóżkiem robiło wrażenie. Naprzeciw rozciągało się duże okno z widokiem na miasto.

Ch- Wow.

A- Nieźle, nieźle nie powiem.

Zamknęłam drzwi i rzuciłam torbę obok. Alex od razu położyła się do łóżka. Usiadłam obok niej przykrywając ją kołdrą.

Ch- O czym gadałaś z Hazzą ?

A- O niczym.

Ch- Poszedł do Ciebie i już nie wrócił. Nie powiesz, że siedzieliście w ciszy.

A- Tak było.

Ch- Nie wierzę Ci.

Zapadła cisza. Patrzałam przez okno gdy Alex ukryła twarz za poduszką. Nagle dostałam sms'a od Danielle z pytaniem czy idziemy z nimi do Starbucks'a,a następnie na późny obiad. Alex nie chciała, wolała spać, odpocząć po wczorajszym więc poszłam sama. Przebrana zeszłam na dół gdzie Dan, Perrie i Eleanor czekały. Podjechałyśmy taksówką do małej kawiarenki i usiadłyśmy w stoliku pod oknem. Czułam się dosyć dziwnie bo byłam najmłodsza, nie byłam z żadnym z 1D oraz byłam tylko zwykłą uczennicą. Na początku rozmawialiśmy o przebytej podróży i ładnym hotelu. O tym jaka okolica jest wspaniała i muszę ją zwiedzić. Dowiedziałam się również ,że są niesamowite sklepy do których może nie dziś ale na pewno zajrzymy, najlepiej z Alex abyśmy uczestniczyły w tym wszystkie razem. Wszystko wydawało się być okay, niestety do czasu.

E- Przepraszam jeśli to będzie nieodpowiednie, ale Louis wspominał mi o tym, że ponoć spotykasz się z jakimś chłopakiem ze swojej klasy. To prawda ?

Ch- Eee... Matty ? Nie, jesteśmy tylko znajomymi. I skąd on w ogóle o nim wie, nie rozmawialiśmy o tym nigdy.

P- Z tego co mi wiadomo Niall i Harry rozmawiali o tym z resztą chłopaków. Tak mówił mi Zayn.

D- Liam też coś wspominał.

Ch- Niee, nic nas nie łączy. Znaczy się poza przyjaźnią. Spotykamy się w szkole, czasem może poza nią ale nie mam zamiaru aby przerosło to w coś innego.

E- No to w sumie Nia...

D- Eleanor, może pójdziemy do toalety ?

E- Emm... skoro chcesz.

Zostałam sama z Perrie która tylko się uśmiechała popijając kawę. Zaczęłam się zastanawiać o co chodziło. Wypytywanie o Mattiego, które mogło być rzeczą normalną gdyby nie fakt, że Niall opowiadał im o nim. Potem niedokończone bo przerwane przez Danielle zdanie, w którym miałam pewność, że będzie imię blondasa i wyjście do toalety. Złapałam się za głowę i poprawiłam grzywkę by nie wywołać żadnych pozorów frustracji czy denerwowania się.

* z perspektywy Alex *

Gdy obudziłam się było już około godziny 19. Niebo było już dosyć ciemnie, a po Charlie nie było ani śladu. Usiadłam podwyższając sobie poduszkę i włączyłam telewizor. Sięgnęłam z półki po mój telefon i weszłam na facebooka by zobaczyć czy tutaj też coś się działo. Ulżyłam bo na szczęście zdjęć było o wiele mniej, ale to i tak nie zmienia faktu, że znajdują się na twitterze. Nie sprawdzałam żadnych powiadomień oraz zaproszeń do znajomych. Miałam w prawdzie już się wylogować gdy nagle dostałam powiadomienie o wiadomości. Nie wiem co mnie tchnęło ale postanowiłam przeczytać ją. Niestety wściekłam się na swoją decyzję bo była ona od Collina. Co chwile przychodziła nowa, był dostępny. Czytałam je ze łzami w oczach, ignorowanie nic nie dawało. Zaczęłam płakać gdy nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Rzuciłam telefon pod kołdrę i przetarłam rękawami koszulki twarz.

A- Proszę.

Do pokoju wszedł Harry. Był elegancko ubrany i uczesany.

H- Idziemy do restauracji na kolację, ubieraj się.

A- Nie mam ochoty, wybacz.

Chłopak zbliżył się do mnie i uklęknął obok łóżka.

H- Ej, znów płakałaś ?

A- Nie.

H- Nie zaprzeczaj bo widzę.

A- I tak to nieistotne. Idźcie beze mnie.

H- Nie zostawię Cię tu samej smutnej i na dodatek głodnej.

A- Nie przejmuj się, wyskoczę na jakiegoś hamburgera czy coś.

H- Ehh...

Loczek wstał i wyjął telefon z kieszeni. Napisał szybko jakąś wiadomość i schował go z powrotem.

H- Wstawaj.

A- Nie idę do żadnej restauracji.

H- A czy ja teraz coś o niej mówiłem ? Napisałem do Louisa, że zostajemy w domu. Jedziemy do KFC, tak jak chciałaś.

A- Harry...

H- Nawet nie musisz się przebierać.

A- Wiesz, że nie o to mi chodziło.

Styles podszedł do mnie i wziął mnie na ręce. 

A- Harry Edwardzie Stylesie postaw mnie na tą podłogę albo gorzko tego pożałujesz.

H- Wątpię w to. Idziemy do samochodu.

A- Nie mam butów !

H- Podjedziemy do okienka.

A- Wariat.

H- Głodny wariat.

Zaczęłam się śmiać gdy ludzie dziwnie patrzyli na nas gdy szliśmy tak przez hotelowy hol.

H- Czuje się jak w jakimś filmie.

A- Noc poślubna haha.

H- Chyba przed.

Znów śmiałam się. Czułam, że tylko on potrafi poprawić mi humor takimi drobnostkami. Może właśnie to sprawia, że tak mocno go kocham ? Wsiadając do auta uderzyłam się w głowę. Styles wybuchną głośnym śmiechem.

A- Zabawne, bardzo.

H- Gdybyś to widziała !

A- Wiesz co jest jeszcze zabawniejsze ? Elegancki mężczyzna wybierający się do fast foodu z dziewczyną wziętą z horroru.

H- Hahaha, uderzenie w głowę było lepsze.

A- Cham.

H- Też Cię kocham.

Zrobiłam się cała czerwona, nie wiedziałam co powiedzieć więc patrzałam na niego przez jakiś czas nie czując tego.

H- No wiesz, tak po przyjacielsku.

A- No tak, haha.

Zaczęłam udawać śmiech co kompletnie mi nie wychodziło. Zapadła niezręczna cisza.