I need your smile.

Rozdział 74

* z perspektywy Charlie *

Przyłożyłam telefon do ucha by wyraźniej słyszeć.

Ch- Hallo, Matty ?

K- Wybacz, ale Matty nie może podejść teraz do telefonu. 

Ch- Aha, rozumiem.

K- Przekazać coś ?

Ch- Nie, nie trzeba.

Rozłączyłam połączenie. Usiadłam na łóżko i spojrzałam na Alex.

A- Coś nie tak ?

Ch- Odebrała kobieta...

A- Może to jego matka ?

Ch- Nie, przecież on mieszka tylko z ojcem.

A- Dobra, przyjmijmy, że sprowadził do domu dziewczynę. Co to powinno Cię interesować. Przecież on Ci się nie podoba.

Ch- No ale wiesz... Nie umiem Ci tego logicznie wytłumaczyć. Zresztą...nie wiem.

Odwróciłam się spoglądając na panoramę miasta i czułam jak lecą mi łzy. Przetarłam twarz rękawami i głośno pociągnęłam nosem. Może los chciał aby to wszystko tak się potoczyło ? Może to jakiś znak ?

Ch- Niall jest w pokoju ?

A- Nie wiem, powinien być.

Wstałam udając się do drzwi.

A- Wybierasz się do niego ?

Ch- Musimy porozmawiać.

A- Pójdę...

Ch- Nie, lepiej zostań tu. Muszę przejść przez to sama.

Złapałam za klamkę mocno ją ściskając i wyszłam. Stanęłam przed białymi drzwiami z numerkiem 138. Miałam już za nie pociągnąć gdy usłyszałam krzyki wydobywające się zza nich.

L- Musisz w końcu to zrobić !

N- Louis, ale to nie jest takie łatwe jak myślisz.

L- Kto nie ryzykuje ten nic nie wygrywa !

N- Przez to mogę tylko wiele stracić.

L- Wręcz przeciwnie. Nie masz nic do stracenia.

N- Nie mogę, nie teraz. Zbyt krótko się znamy...

L- Czas nie ma nic do czynienia jeśli chodzi o prawdziwą miłość.

N- Nie, nie teraz. Nie dam rady. Poza tym co Charlie na to powie ?

L- To twoja przyjaciółka, zrozumie. 

N- Nie wiem, nie wiem co mam robić.

L- Może ty nie wiesz, ale ja wiem. Idę z moją DZIEWCZYNĄ na spacer, a ty rób jak uważasz.

Nagle drzwi otworzyły się. Stanęłam jak wryta i tylko spoglądałam na Lou.

L- O, hej Charlie.

Ch- Hej Tommo, wszystko w porządku ?

L- Jasne, a co miałoby być źle ?

Uśmiechnięty chłopak odszedł ,a ja dalej stałam zdezorientowana. Koniec, Niall zakochał się. Wszystko wydawało się być już bez sensu. Wróciłam do pokoju i trzasnęłam drzwiami najmocniej jak potrafiłam.

A- Coś ta rozmowa nie za dobrze poszła.

Ch- Nie było żadnej rozmowy.

A- To co innego się stało ?

Ch- Nic.

A- Widzę, że coś jest nie tak.

Ch- CHYBA MÓWIĘ, ŻE NIC MI NIE JEST, TAK !

Nagle zaczął dzwonić telefon.

A- Może odbierzesz ?

Sięgnęłam po niego i rzuciłam o ścianę nad łóżkiem. Wbrew moim przewidywaniom sygnał ustał ale komórka była cała.

A- Można i tak...

Usiadłam na podłodze opierając się o drzwi ukrywając swoją twarz w dłoniach.

* z perspektywy Niall'a*

Nie mogłem zrozumieć dlaczego ostatnio chłopaki tak bardzo naciskają na mnie. A w szczególności Louis. Może aż tak bardzo widać jak cierpię z tego powodu. Nie, na pewno nie. Siedziałem załamany na krześle nie wiedząc co robić. Minuty powoli mijały, wszystkiego mi się odechciewało z każdą przybywającą sekundą. Drzwi otworzyły się. Za nimi ukazał się Liam. Zawsze mogłem znaleźć w nim oparcie, może i teraz mnie wesprze. 

N- Mam problem.

L- Chodzi o Charlie, zgadłem ?

N- Louis za mocno na mnie napiera.

L- Wiesz sam jaki on jest, chce dobrze dla Ciebie.

N- Nie czuje się jeszcze gotów.

L- Lata szybko mijają, nie wiadomo kiedy nadejdzie nasz kres. Nie mamy wieczności by zwlekać z naszymi decyzjami. Taka prawda. Bolesna, ale prawda.

N- To co mam zrobić ?! Nie potrafię stanąć tak z nią twarz w twarz i powiedzieć, że ją kocham.

L- To napisz piosenkę.

Liam ugryzł batonik i usiadł na ramieniu fotela.

N- Ale i tak jej przed nią nie zaśpiewam bo nie dam rady.

L- Możemy ją zaśpiewać na najbliższym koncercie. 

N- Co ?

L- Charlie za pewnie będzie oglądała. Nie musisz dedykować jej ją wprost. Wystarczy, że ty będziesz wiedział o kogo chodzi.

N- Tyle, że o czym ma być ta piosenka ?

L- Napisz to co czujesz.

Westchnąłem ciężko i przetarłem twarz z przemęczenia. Payne poklepał mnie po ramieniu zachęcająco.

L- Wierzę, że dasz sobie radę.

Zostałem sam. Sięgnąłem do szuflady po mój notes i długopis. Zawsze zapisywałem w nim chwyty na gitarę czy jakieś pojedyncze zwrotki, które później wykorzystywaliśmy lub tworzyliśmy z nich zwrotki piosenek. Znalazłem pustą stronę i przygryzałem końcówkę długopisu. Nic nie przychodziło mi do głowy. Główkowałem i główkowałem aż w końcu postanowiłem pobrzdękać chwilę na gitarze. Może wtedy coś przyjdzie. Do pokoju wszedł Harry ale udał się od razu pod prysznic. Załamany miałem już sobie odpuścić gdy usłyszałem nucącego Stylesa.

H- It's in your lips and in your kiss. It's in your touch and your fingertips...

N- And it's in all the things and other things that makes you who you are. And your... eyes irresistible.

Loczek wyszedł do mnie wycierając ręcznikiem włosy.

H- Dobre do było.

N- Napełniłeś mnie inspiracją.

H- Hahaha. Po co tak w ogóle to robisz ?

N- Liam poradził mi abym napisał piosenkę dla Charlie.

H- I co zaśpiewasz jej ją tak ?

N- Niezupełnie... Mogę wykorzystać ten kawałek co śpiewałeś ?

H- Jasne. Masz coś jeszcze ?

N- Nie, na razie tylko tyle.

H- Pomóc Ci pisać ? W końcu znajdujemy się w podobnej sytuacji...

N- Jeśli masz ochotę.

H- Dobra dawaj notes. Będę zapisywał ,a ty graj na tej gitarze.

Siedzieliśmy do wieczora zamknięci w pokoju. Bez jedzenia z samą wodą. Aż nie wiem jak przeżyłem. W końcu udało nam się skończyć. Na koniec wprowadziliśmy małe oprawki i ustaliliśmy całe brzmienie podkładu. Było idealnie.

N- Kiedy mamy najbliższy koncert ?

H- Wydaje mi się, że jakoś tak w lutym.

N- Świetnie. Na razie wystarczy, że nie zgubię notesu i wszystko mamy już zaplanowane.

H- Okay, jeszcze tylko omówić z Paulem trzeba tą kwestie.

N- Racja. Ale teraz chodźmy coś zjeść, bo zdycham z głodu.